تاثیر ایستادن و راه رفتن با دستها بوسیله اسپیلینت تحمل وزن برتون و عملکرد اندامهای فوقانی کودکان فلج مغزی اسپاستیک

مطالعات متعدد نشان داده است که تحمل وزن روی توان و عملکرد اثر مثبت دارد از طرفی کودک فلج مغزی اسپاستیک به علت الگوی غالب اسپاستی سیتی فلکسوری قادر به تحمل وزن صحیح بر روی اندامهای فوقانی خود نمی باشد. هدف این مطالعه، بررسی اثر تحمل وزن بر روی اندامهای فوقانی بوسیله اسپلینت تحمل وزن برتون - دامنه حرکتی مفصل آرنج و مچ دست - عملکرد اندامهای فوقانی - میزان باز شدن دستها و زمان ایستادن روی دستها بود. این بررسی در جامعه آماری 150 نفری کودکان فلج مغزی صورت گرفت که 11 نفر از این جامعه تحت مطالعه قرار گرفتند.کودکان در سه مرحله اولیه (قبل از درمان) - ثانویه ( یکماه بعد از درمان) نهایی (دو ماه بعد از درمان) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج زیر بدست آمد:کاهش معنی داری در میزان اسپاستی سیتی در اندام فوقانی راست و چپ مشاهده شد. میزان بازشدن دست راست افزایش معنی داری نداشت ولی در دست چپ این افزایش معنی دار بود. میزان اکستنشن آرنج راست و چپ افزایش معنی داری داشت. افزایش اکستنشن مچ دست راست معنی دار نبود ولی مچ دست چپ این افزایش معنی دار بود. افزایش عملکرد با مکعب در دست راست معنی دار نبود ولی در دست چپ این افزایش معنی دار بود.افزایش عملکرد با توپ در دست راست معنی دار بود ولی در دست چپ افزایش معنی داری وجود نداشت. افزایش زمان ایستادن روی دستها معنی دار بود.